Nie jest prosto znaleźć słowa, kiedy właśnie zniknęło się z rzeczywistości, w której robiło się wszystko by to wykonać.
Nawet kiedy prawdopodobieństwo tego celu było wysokie i nie ulegasz panice czy szokowi, dekiel ci nie odpada, kiedy czujesz BYT, który właśnie zniknął, nie tyle w osłupienie wprowadza cię obraz, który dotykasz od wewnątrz i od zewnątrz, ile że system, dzięki któremu było to możliwe, właśnie rozpoznałeś i właśnie się rozpadł.
O ŻYCIU NIE BEZ POWODU… PRAWIE
Kiedy zaczynasz od ŚMIERCI
W rękach możesz mieć tylko ŻYCIE.
Trzymasz jego koniec –
Myślisz, że wyrzucasz wszystko,
Kosz jednak pusty… prawie –
Zmusza do uwagi.
Bo choć nie wiele waży, to ręce zmęczone pracą.
Nauczyły się już kopać doły
I trumny szczelne zbijać –
Sprzątają dokładnie… prawie,
Każdy przejaw ŻYCIA.
Tylko wciąż same pozostają faktem.
Zajęte zabijaniem
Robią to z precyzją… prawie;
Nie znając początku
Cios dosięga tylko końca… dłoni.
Czasami brak im siły zadawać ból nadgarstkom.
Wtedy ściskają z czułością,
To, czego tak nie chcą.
Takiej okazji ŻYCIE nigdy nie przepuszcza.
Mieszkając w kułaku jednej dłoni
Pomaga umrzeć z nienawiści przeciw drugiej
Mieszkając w obu, bardzo powoli
Przeciska się między palcami… ku śmierci...
lecz nie bez powodu…
Ewa Macioszczyk
18 listopada 2013
„A więc jestem wolny? – Oczywiście, skoro nie jesteś już nic wart”. Tak napisał w 2002 roku Éric-Emmanuel Schmitt w książce pt. „Kiedy byłem dziełem sztuki”.
..
Czy jeżeli zmienię słowo „wolny” na „wolna”, w kraju, w którym tak wiele kobiet od miesięcy wychodzi na ulicę i w różny sposób nie tylko mówi, ale i wyraża całą sobą, że wolnymi nie są, mogę w tym samym miejscu powiedzieć, że od zawsze jestem wolna, bo mając 1 rok, postanowiłam być nic niewarta?
..
Czy jeżeli zdejmę w tym zdaniu znak zapytania, w kraju, w którym jeszcze nie tak dawno główne media poinformowały mnie, pisząc białymi literami na czarnym tle „MEDIA BEZ WYBORU”, to np. TVN uwierzy w to, że wystarczy na białym tle, czarnymi literami napisać „MEDIUM Z WYBOREM”, stwierdzić to oficjalnie, i że te dwie proste decyzje zagwarantują im tworzenie go zgodnie z planem i wyborem?
..
Czy jeżeli udowodnię tu, że nie jest to przypadek, że książka „Kiedy byłem dziełem sztuki” powstaje we Francji tam, gdzie nie przypadkowo 17 lat przed jej publikacją wysyłam ojca mojego dziecka, ponieważ uznaję, że TU — W DOMU — jego BYT za chwilę nie będzie już nic wart, a TAM ma szansę zgodnie ze swoim pragnieniem stać się DZIEŁEM SZTUKI i tak się stało, to przekonam WAS, że można zniknąć z rzeczywistości, podejmując taką decyzję?
Nie zamierzałam tu jeszcze do dziś rano nikomu nic udowadniać, do niczego przekonywać, czy choćby do czegokolwiek zachęcać. To ja w WASZYM świecie rozpoczęłam swoje życie, nie WY w moim. To WASZ świat zaprosił mnie do siebie. Ja jedynie być może zbyt dosłownie odczytałam jego stan i zbyt mocno odczuwając jego proces całkowitego rozkładu, po prostu postanowiłam umrzeć… ale na własnych warunkach. No i tak się stało.
Gdyby granica między przeszłością, teraźniejszością a przyszłością nie była jedynie wciąż uparcie obecną iluzją, niewątpliwie umarłabym. Jednak nie jest to wbrew pozorom cytat wypowiedzi Alberta Einsteina /mając 1 rok, nie umiałam jeszcze czytać/ a jedynie jego wprowadzalna w życie antyteza.
Właśnie dziś 27.07.2021, ojciec mojego dziecka skończyłby 67 lat. Jednak zrobił to na własnych warunkach, dwa lata temu. Ja tylko 33 lat wcześniej rozpoznałam, gdzie można spełnić takiego typu pragnienia.
Jednak gdyby nie wczoraj otrzymane pismo, rozmowa i film, który dziś powstał, tekst ten nie miałby żadnego powodu by powstać, a serwis, żadnego sensu by czytać go nawet za darmo.
..
Autor: Ewa Macioszczyk, 27.07.2021
OD WEWNĄTRZ i OD ZEWNĄTRZ |
